پس از سخنرانی رهبر فرزانه انقلاب اسلامی در خطبه‏های نماز جمعه تهران، برای کسی جای شک و شبهه باقی نمی‏ماند که چگونه عمل کند. کسانی که هنوز کوچکترین دلسوزی برای انقلاب و کشور داشتند به مقام معظم رهبری نامه نوشتند و یا بیانیه صادر نمودند و اعلام برائت کردند از این اغتشاشات و آشوب‏های اخیر.

اما میرحسین موسوی و مهدی کروبی، همان‏هایی که ادعای قانون مندی داشتند و دارند، همان‏هایی که مدعی دلسوزی انقلاب و کشور هستند، هنوز خود را در صف آشوبگران می‏دانند و همچنان دست از تحریک جوانان برای به آتش کشیدن برنداشته‏اند.

عده‏ای ادعا داشتند که موسوی را شورای نگهبان تایید کرده و داخل این انقلاب بوده است. البته ما نیز منکر نبودیم اما با به آتش کشیده شدن مسجد لولاگر تهران بر همگان آشکار شد که عشق و شهوت قدرت این آقایان را کور کرده تا جایی که حاضرند که مسجدی که خانه خداست تعرض نمایند و چند نفر را به شهادت برسانند.

اگر تا دیروز شک و شبهه‏ای در مسلمان بودن آقایان وجود داشت امروز نباید چنین شکی باشد. کسی که حاضر است مسجد را به آتش بکشد و چند حزب اللهی را داخل مسجد زنده زنده بسوزاند آیا مسلمان است؟

دیروز سالروز 30 خرداد 60 و ورود منافقین کور دل به فاز مسلحانه علیه جمهوری اسلامی ایران بود و موسوی و یارانش نیز در این روز با آنان همراه شدند. حامیان موسوی نیز دیروز رسما اسلحه بدست گرفتند و علیه مردم در خیابان‏ها استفاده نمودند. آیا چنین کاری محارب بودن موسوی را به اثبات نمی‏رساند؟

تاریخ دوباره تکرار شده است. صفین را دوباره می‏بینیم. روزی با قرآن سر نیزه کردن، دیروز با شال سبز و امروز با فریاد الله اکبر. حکومت علی(ع) را می‏بینیم. نائب بر حق امام زمان(عج) را دیدیم که در میان صفوف پر شور نماز جمعه با صاحب و ولی خود حضرت ولیعصر(عج) عهد و پیمان بست و جان خود را بر کف دست گرفت تا برای این انقلاب و کشور خرج کند.

آقای موسوی! آقایان و خانم‏های آشوبگر و اغتشاشگر! آگاه باشید؛ اگر هنوز هم ذره‏ای دلتان با مردم است به آغوش مردم بازگردید که این ملت همیشه آغوشش به روی توابین باز است. اما اگر چنین نکردید و همچنان به حرکات شوم خود ادامه دادید، بدانید که مجازات سنگینی منتظر شماست. کسی که دل رهبر انقلاب را خون کند اشد مجازات در دنیا و آخرت انتظار او را می‏کشد.