راهيــان نــور نــورافشـــان کننـد

کلبـــه خامــــوش دل تابـــان کنند

از طبيبــــان دردشان درمـان نشد

دردشــان را قدسيـان درمان کنند

نوش جــان جام مي عهــد الســت

غســـل جــان با قطــره باران کنند

با انالحـــق دم زنان منصـور وار

خويشتــن را راهــي ميــــدان کنند

رقص آتش لايــــق پروانه هاست

کاين چنين جان را فـداي جان کنند

جان به اخلاص طبق وا مي نهنـد

تا که عالم را زخود حيـــران کنند

عهد و پيمان بسته با معبود خويش

عزمشـــان را تکيـه بر ايمـان کنند

رو دل آواي از پـــس ايــن قافلــه

تا تــو را هــم شهــره دوران کنند