اون موقع كه دولت و مجلس و فلان و بهمان دستشون بود نتونستن كاري كنن. (كار خاصي البته)
چون مردم بودن و هنوز به درجه ي كوفيا نرسيديم و جاي اميدي هست.
الان كه دولت و مجلس دست ماست جاي اميد بيشتره.
اين روزا هر كسي از هر حلبي آبادي پا ميشه و بلندگو دست ميگيره و چن تا كلمه ميگه. به نظر شما به حرف هر كسي بايد اعتنا كرد؟
ارزش خونمون بيشتر از اين حرفهاس كه با اين چيزا سياهش كنيم.
