دوست نه چندان عزيز !
نمي دونم دست كدوم تقدير منو به وبلاگت كشيد ولي حقيقتش هر بار كه فكر مي كنم مردم رنج كشيده اين مملكت ديگه تاريخشون رو يادشون مياد و مي فهممن كه دارن يه عده باهاشون چيكار ميكنن خدا يه عده رو نشونم ميده كه علاوه بر اين كه خودش مثل خرس ( ! ) سرشون زير برفه سعي ميكنن سر ديگران رو هم بكنن زير برف !!
تو حقيقتا كدوم طرف ماجرايي ؟! و در موزد كسايي كه اعدام شدن چي ميدوني ؟!اصلا چرا بايد اعدامي توي اين كشور انجام بشه ؟ به خصوص از نوع سياسي ...
مگه اين انقلاب براي آزادي زنداني هاي سياسي نبود مگه براي برداشتن شكنجه نبود مگه براي جلوگيري از تبعيض ها نبود مگه براي احياي اسلام نبود و هزاران مگر و اماي ديگه تو وامثال تو نمي بينين هر روز داره توي مملكت امام زمان چه اتفاقاتي ميوفته يا خودتون رو زدين به اون راه ؟!
نشستين براي ملت از اينكه امام زمان با شمشير ميجنگه يا با خمپاره بحث ميكننين ؟! حماقت هم حدي داره
هرچند به قول دايي جان ناپلئون _ از زبان خود ناپلئون_ تنها چيزي كه انتها نداره حماقته !!
نمي دونم ولي براي مردمي كه بعد از سي سال هنوز در حماقتي غرقن كه ته نداره و از چيزي دفاع مي كنن كه وجوذ نداره متاسفم و از اون بيشتر براي امثال خودم متاسفم كه مجبوريم در هوايي تنفس كنيم كه چنين احمق هايي درش تنفس مي كنن ....
كاش كمي آزاد تر ( فكر ) كنيد ... مي دونم آرزوي عبثيه ولي تنها چيزيه كه ميتونم براتون آرزو كنم .