« بسم الله الرحمن الرحیم »
سپاس خداوندی را سزاست که ستایش او در خلق آشکار، و سپاهش پیروز، و بزرگی او والا و بیکرانه است. خدا را برای نعمت های پی در پی، و بخشش های بزرگش ستایش می کنم، خدایی که حلمش بزرگ و عفوش فراگیر است؛ در فرمانش عادل، و از گذشته و آینده با خبر است؛ با علم خود جهان هستی را پدید آورده، و با فرمان خود موجودات را آفریده است...¹

سپاس خدای یگانه و یکتایی که انبازی بر او نیست؛ تنها و جاودانی که همانندی برای او نمی باشد؛ نخستین دیرینه ای که حدّ پایانی ندارد و فرجام باقی که نهایتی ندارد؛ موجود ثابتی که نابودی بر او نیست... توانمندی که چیزی او را ناتوان نمی سازد؛ دانایی که چیزی بر او پوشیده نمی باشد؛... آن که به داد، فرمان داد و به فضل گرفت... بر اراده ی او غلبه کننده ای و بر خواستش چیره شونده ای نیست... پس منزه است آن که شهریاری هر چیزی به دست اوست و بازگشت و فرجام به سوی او...²

آگاه باشید، مثل آل محمد صلی الله وعلیه وآله وسلم چونان ستارگان آسمان است، اگر ستاره ای غروب کند، ستاره ی دیگری طلوع خواهد کرد (تا ظهور صاحب الزمان علیه السلام). گویا می بینم در پرتو خاندان پیامبر صلی الله وعلیه وآله وسلم نعمت های خدا بر شما تمام شده و شما به آنچه آرزو دارید رسیده اید...³

منتظر فرج (آل محمد علیهم السلام) باشید و از رحمت خداوند نومید نشوید. زیرا که بهترین اعمال نزد خداوند انتظار فرج است... طاقت کندن کوهها آسان تر از انتظار دولتی است که ظهورش به تأخیر افتاده است! از خداوند مدد بخواهید و صبر پییشه سازید که خداوند زمین خود را به بنده ی شایسته خود می سپارد و عاقبت نیک از آن پرهیزکاران است...⁴

(1) از خطبه 191 نهج البلاغه ترجمه دشتی
(2) از مقدمه کتاب توحید شیخ صدوق (ره) ترجمه محمد علی سلطانی
(3) از خطبه100(موضوع :تداوم امامت تا ظهور امام زمان علیه السلام) نهج البلاغه ترجمه دشتی
(4) از باب 27 کتب مهدی موعود (ج 13 بحار الانوار) ترجمه ی استاد دوانی