یهودستیزی یا آنتی سمیتیسم (Anti-semitism) به نفرت از یهودیان یا دشمنی عملی با آنان به قصد آزار یا نابود کردن آنها گفته می شود. در اروپای قرن بیستم دشمنی با یهودیان که پیش از آن پایه دینی به دلیل اعتقاد مسیحیان به این مطلب که قاتل حضرت عیسی (ع)، یهودیان هستند، داشت، جای خود را به دشمنی نژادی داد و آلمان نازی مرکز نشر این نظریه شد.
دشمنی با یهود به عنوان نژاد، در نیمه قرن 19 همزمان با پیدایش نظریه های برتری نژاد آریایی بالا گرفت و هواداران این عقیده کوشیدند تا برای آرای خود پایه های علمی بیابند. در آلمان نازی، کوشیدند تا نژاد آریایی را از غیر آریایی ها جدا و از آلوده شدن این نژاد جلوگیری کنند و در این باره قانون هایی وضع شد که به موجب آنها، کلیمیان بیگانگان و پست نژادانی به شمار می رفتند که خون زهرآلودشان آنها را به ذات جنایتکار بار می آورد و از این رو، زناشویی و عشق ورزی کلیمیان با آریاها ممنوع شد. به دنبال این قانون ها دانشمندان نامدار یهود از جمله انیشتین و فروید تبعید شدند، آثار موسیقیدانانی مانند مندلسن و افن باخ تحریم شد، یهودیان از حقوق مدنی و اشتغال به بازرگانی و حرفه های دیگر محروم ودسته دسته به اردوگاه های کار اجباری فرستاده شدند.صهیونیست ها مدعی اند که نهضت صهیونیسم پاسخی به یهود آزاری یا آنتی سمیتیسم است. به عقیده آنان، یهودیان در هر جا که باشند، عنصر بیگانه به حساب می آیند و آشکار و نهان مورد آزار قرارمی گیرند. یهودستیزی از نظر آنان بلایی ازلی و ابدی است که تنها در پناه یک دولت یهودی می توان از آن رهایی یافت. مظلوم نمایی از طریق نمایش نمونه هایی بسیار از یهود آزاری امروزه در اثر تبلیغات شدید کانون های پشت صحنه قدرت و ثروت و رسانه جهانی علاوه بر زمینه چینی برای ظهور و بروز صهیونیسم و رژیم جعلی اسرائیل به صنعتی پول ساز برای این رژیم تحت عنوان هولوکاست تبدیل شده است. البته این ادعاهای صهیونیست ها به هیچ وجه اثبات پذیر نیست زیرا اولا برخی از نمونه های تاریخی یهودآزاری مثل یهود سوزی در آلمان بیش از حد بزرگنمایی و دروغپردازی شده است، ثانیا برخی از قصه های یهودستیزی به استناد اسناد از ریشه دروغ است و ساخته و پرداخته یهودیان و صهیونیست ها می باشد تا ضمن مظلوم نمایی و توجیه پایه های نامشروع تاسیس دولت در سرزمین های اشغالی، به روند مهاجرت یهودیان به فلسطین شتاب ببخشند. بن گورین یکی از نخست وزیران رژیم صهیونیستی معتقد بود:« اگر قدرت داشتم عده ای یهودی را به کشورهای مختلف می فرستادم تا یهودآزاری را تعمدا به وجود آورند.» البته بخشی از یهود آزاری علاوه بر پایه های دینی، به ویژگی های فردی و اجتماعی آنان مثل جمع گریزی و اشتغال درمشاغل غیرمولد مثل رباخواری و دلالی باز می گردد و امروزه صهیونیسم خود به بزرگترین وسیله یهودآزاری از طریق تبعیض بین یهودیان سفاردی و اشکنازی تبدیل شده است.