یکی از مسائلی که درباره عصر ظهور همواره مطرح می‌شود این است که امروزه با وجود پیشرفت‌هایی که در تولید سلاح‌های پرقدرت صورت گرفته آیا امام زمان(عج) می‌توانند با شمشیر بر سلاح‌های یشرفته پیروز شوند و بر مسند حکمرانی تمام جهان تکیه زنند؟

امروزه شماری از روشنفکران بر این باورند که آن حضرت نیز به سلاح‌های روز مجهز می‌شوند. اینان « شمشیر »  که به صراحت نام آن در روایات معصومان به عنوان سلاح آن حضرت آمده است را نمادی از « اسلحه » می‌دانند.

اگرچه هر کاری را باید بوسیله اسباب طبیعی آن پیش برد اما حضرت ولیعصر(عج) در زمان ظهور نه با سلاح‌هایی که امروزه متعارف است که با همان شمشیر و سلاح‌های دوران صدر اسلام به مبارزه و تشکیل حکومت خویش خواهد پرداخت.
در توضیح این مطلب لازم است چند نکته بیان شود:

1- در امور خرق عادت و ماوراء طبیعی، خداوند خود به اِعمال اراده خویش می‌پردازند و آنچنان این گونه امور را هدایت می‌کنند که به جریان طبیعی احتیاجی نمی‌شود. نمونه این مسئله را می‌توان در سرد شدن آتش برای حضرت ابراهیم یا سلطنت جهانی حضرت سلیمان بدون لشکرکشی و خونریزی دید. نمونه دیگر آن نبرد مردم حجاز با امپراطوری ایران و روم در جریان انقلاب جهانی پیامبر اکرم (ص) است که در آن نبرد سلاح‌های مردم حجاز اصلا سلاح جنگی محسوب نمی‌شد اما وعده الهی چنان بود که لشکر عظیم با آن سلاح‌های مجهز ناکام ماند.

2- یکی از القاب حضرت ولیعصر (عج) « مبدیء الآیات » به معنای ظاهر کننده نشانه‌های عظمت الهی است. یکی از علامت‌های عظمت الهی از کار افتادن سلاح‌های روز و بدون استفاده شدن آنها در مقابل اراده آن حضرت است.

3- حضرت ولیعصر مظهر شماری از اسماء الهی همچون « العدل » و « الحکیم » هستند و بدین ترتیب آنچه انجام می‌دهند بر اساس حکمت و عدل است. حال آنکه اگر بپذیریم که آن حضرت با سلاح‌های مرگ آفرین امروزی با یک انفجار جمع بسیاری از مردم را به کام مرگ بسپارند باید بپذیریم که آن حضرت شماری از بی‌گناهان را نابود می‌کنند و این مفهومی بجز بی عدالتی ندارد ولی عدل او چنان است که بجز معاندان، دیگران کشته نشوند.

بدین ترتیب ما بر این باوریم که آن حضرت نه با سلاح‌های کشتار جمعی امروزه، که با سلاح‌های قابل کنترل پیشینیان و صدر اسلام به گسترش عدل در جهان می‌پردازند.