در شعارهای حامیان احمدینژاد شنیده بودیم " تنها جرم احمدینژاد ورورد به منطقه ممنوعه است" که در مناظره محمود احمدینژاد و میرحسین موسوی این منطقه بررسی و مختصات آن مشخص شد.
منطقهی ممنوعه اگرچه بصورت علنی همراه با بسیاری از واقعیتهای تلخ کشور کاملا شفاف مطرح شد اما ساکنان آن مانند هاشمی رفسنجانی و خانوادهاش و خاتمی و طرفدارانش قطعا نسبت به افشاگری محمود احمدینژاد ساکت نخواهند نشست و در پی بازگرداندن آبروی رفته خود خواهند بود.
آنچه احمدینژاد در مناظره گفت حرفهایی بود که چهار سال تحمل کرد و نگفت و در مقابل تمامی تخریبها و اهانتها سکوت کرد.
حرفهای احمدینژاد در مناظره همان حرفهایی بود که اکثر مردم بصورت طنز به همدیگر میزدند و هاشمی رفسنجانی را سمبل ثروت و اشرافیگری میدانستند و احمدینژاد همین سخن را به گونهای بیان کرد که آقای هاشمی هم کمی در رفتار خود تجدید نظر کند هر چند ایشان فعلا بدنبال راهی برای پاسخ این صحبتها میباشند.
احمدینژاد با ورود به منطقه ممنوعه و تعیین مختصات آن ثابت کرد باید شیعه بودن خویش را عملی ثابت کنیم و حق را بیان کنیم حتی اگر به قیمت جان تمام شود.
محافظه کاری نکردن و دفاع از حق ملت در سخنان احمدینژاد بسیار ارزشمند بود و پایههای کانون قدرت و ثروت با این سخنان به لرزه در آمد.
خطوط قرمز سرمایه داری در سخنان احمدینژاد از بین رفت و این یعنی پایان دوران سروری یک خانواده بر تمامی ملت ایران.
نوشته شده توسط :مرتضی::نظرات دیگران [ نظر]