صهیون (zion) در زبان عبری به معنای پرآفتاب و نام کوهی در جنوب غربی بیت المقدس است. در اصطلاح سیاسی، مراد از صهیونیسم (Zionism) جنبشی است برای تشویق و ترغیب مهاجرت یهودیان به فلسطین. کوه صهیون زادگاه و آرامگاه داود نبی(ع) و جایگاه هیکل سلیمان نبی(ع) بوده است. گاه این واژه نزد یهودیان به معنای شهر قدس، شهر برگزیده خداوند و شهر مقدس آسمانی به کار می رود و به طور اعم، بر سرزمین مقدس اطلاق می شود ولی در متون دینی یهود، صهیون اشاره به آرمان و آرزوی ملت یهود برای بازگشت به سرزمین داود و سلیمان (علیهماالسلام) و تجدید دولت یهود دارد.

به عبارت دیگر به قول روژه گارودی صهیون برای یهود، سمبل رهایی از ظلم، تشکیل حکومت مستقل و فرمانروایی بر جهان است و از این رو، یهودیان خود را فرزندان صهیون می دانند. اما صهیونیسم که خواهان مهاجرت یهودیان به فلسطین و تشکیل دولت یهود است، گونه ای شووینیسم یا ناسیونالیسم افراطی است که با خوارشمردن ملت ها و نژادهای دیگر و غلو در برتر پنداشتن یهود، در پی نیل به قدرت سیاسی برتر است. این جنبش در نیمه دوم قرن91 در اروپا، پا به عرصه حیات گذاشت و اکنون به ایدئولوژی رسمی رژیم اشغالگر فلسطین بدل شده است . واژه صهیونیسم نخستین بار توسط «تئودور هرتزل» روزنامه نگار یهودی الاصل مجارستانی به کار رفت و سپس «ناهوم ساکولو» در کتاب تاریخ صهیونیسم از آن سخن گفت. شالوده صهیونیسم بر توسعه طلبی، نژادپرستی و نفاق افکنی در میان ملل جهان استوار بوده، مهم ترین حربه آن در بعد جهانی بهره گیری از رسانه های عمومی در سراسر دنیا است.

صهیونیسم تنها دارای ابعاد و معانی سیاسی نیست، بلکه ابعاد و معانی دیگری چون صهیونیسم کارگری، فرهنگی، دمکراتیک، رادیکال و توسعه طلب را نیز دربر می گیرد. مشهورترین تقسیم صهیونیسم، تقسیم آن به دو بخش سیاسی و فرهنگی (دینی) است که اولی خواهان بازگشت یهودیان به فلسطین است که با تکیه بر استدلال های تاریخی، سیاسی و علمی می کوشد به اسکان یهودیان در سرزمین های اشغالی مشروعیت ببخشد. این شق از صهیونیسم با تدوین کتاب «دولت یهود» توسط هرتزل در 1263 شمسی زاده شد. صهیونیسم فرهنگی با مهاجرت یهودیان در قرن 20 میلادی به فلسطین مخالف بوده، معتقد است بازگشت به سرزمین موعود در همان زمان که پروردگار مشخص فرموده به وسیله انسان رهایی بخش (ماشیاح) انجام خواهد شد. پیدایش و تکامل صهیونیسم به عنوان یک جنبش سیاسی مرهون زمینه ها و عوامل زیادی از جمله یهودآزاری (آنتی سیمیتیسم)، قدرت های بزرگ استعماری، بورژوازی یهود، ادبیات صهیونیستی، نخبگان سیاسی، اعتقاد به قوم برگزیده بودن یهود و پیوندخوردن آرمان دینی یهودیت با نحله سیاسی صهیونیسم مسیحی است که هرکدام سهمی در رساندن صهیونیزم سیاسی به وضعیت فعلی داشته اند. به عنوان نمونه صهیونیست ها از طریق قدرت جهانی رسانه ای که در اختیار دارند، مرتب روی این ادعا تبلیغ می کنند که صهیونیسم پاسخی به یهودآزاری تاریخی است که به زعم آنها در همه جای زمین یهود عنصر بیگانه ای تصور می شد که باید از جامعه انسانی طرد شود. البته این مظلوم نمایی عایدات زیادی برای شبکه صهیونیسم بین المللی داشته است.