سابقه تلاش های جدی یهودیان برای ایفای نقش مهم در روند تصمیم گیری سیاسی در آمریکا عمدتا به سالهای اولیه بعد از جنگ جهانی دوم برمی گردد. با تاسیس رژیم صهیونیستی از یک سو و سر برآوردن آمریکا به عنوان قدرتمندترین کشور بعد از جنگ جهانی دوم از سوی دیگر، یهودیان آمریکا از ابتدا متوجه ضرورت کسب حمایت آمریکا برای دولت جعلی اسرائیل شدند. آنها به ویژه هیچ گاه تردید نداشتند که تحقق عکس آن، یعنی حمایت آمریکا از کشورهای عربی و اسلامی و حتی نوعی بی طرفی آمریکا، می تواند عواقب وخیمی هم برای اسرائیل و هم در کل برای منافع یهودیان در آمریکا و دیگر نقاط جهان در پی داشته باشد. ابعاد عاطفی مسئله یهود آغازی برای شکل گیری نفوذ و قدرت یهودیان در آمریکا بوده است. با توجه به مسئله تبلیغاتی آنتی سمیتیسم در اروپا، بعضی از آمریکایی ها به خاطر عدم اقدامی برای کمک به یهودیان در بین دو جنگ جهانی احساس نوعی گناه می کردند که با رسانه و ثروت یهود به آن بیشتر دامن زده می شد. به تدریج با شروع جنگ سرد و رقابت دو ابرقدرت وقت (آمریکا و شوروی سابق) برای بسط نفوذ در خاورمیانه، مسئله یهود ابعادی ژئوپلیتیک و ژئواستراتژیک نیز به خود گرفت. احساس تعلق به نوعی نظام سیاسی واحد و ارزش های اجتماعی مشترک که شاید در قالب «دموکراسی» قابل تخلیص باشد، به همراه امور اعتقادی و مشترکات یهودی : مسیحی بخش هایی از جامعه آمریکا زمینه بسیار مساعدی برای فعالیت جامعه یهودیان آمریکا فراهم می نمود. در سالهای اول بعد از جنگ دوم، یهودیان مصمم به بسط نفوذ خود در جامعه آمریکا شدند و کار در این جهت را با فعالیت در حوزه حقوق مدنی و آزادی های اساسی که در عین حال ربط مستقیمی نیز با موقعیت آنها به عنوان یک اقلیت داشت، شروع کردند. همین فعالیت ها در عین حال مقدمه شروع فعالیت های آنها بویژه در حزب دموکرات آمریکا نیز بوده است که همچنان ادامه دارد. ضمن اینکه تاسیس رژیم صهیونیستی هم یهودیان آمریکا را متوجه سیاست خارجی این کشور کرده بود، روندی که از سال 1967 (بعد از جنگ شش روزه) سرعت گرفت. در مجموع طی دهه های بعد از جنگ دوم چند برخورد سیاسی کلیدی مثل التیماتوم آیزنهاور علیه تصرف کانال سوئز و نارضایتی یهودیان از جرج بوش پدر به دلیل آنچه اقدامات ضد اسرائیلی می نامیدند، هاله ای از قدرت سیاسی مرموز در اطراف اقلیت یهود در آمریکا ایجاد می کرد که سازمان های یهودی بدون تصریح به آن سعی در تعمیق این باور داشتند. رهبران یهود در آمریکا همواره دو نگرانی عمده داشته اند؛ نخست اینکه رژیم صهیونیستی نابود شود. در حالی که همیشه ارتش آن را پنجمین ارتش قدرتمند دنیا معرفی می نمایند و دوم اینکه با توجه به سوابق تاریخی قوم یهود، در صورت عدم برخورداری از قدرت سیاسی در آمریکا ممکن است با انواع مخاطرات در این جامعه و دیگر نقاط جهان مواجه شوند. نتیجه این تفکر، این است که فعالیت سیاسی در همه سطوح عملا برای یهودیان آمریکا به صورت نوعی «فریضه سیاسی» درآمده است.
از این روی، یهودیان آمریکا طی نیم قرن گذشته همواره نفوذ کم و بیش زیادی بر سیاست خارجی آمریکا بویژه راهبرد خاورمیانه ای آن داشته اند، اما تحرک و متناسب با آن موفقیت های آنها در دوره بعد از حوادث 11سپتامبر 2001 م (شهریور 1380 ش) بیش از هر زمان دیگر بوده است. این امر هم در کنگره و هم در نظر سنجی ها انعکاس داشته است. نفوذ یهودیان به شکل حمایت هایی که عمدتا در افکار عمومی آمریکا و کنگره این کشور از رژیم جعلی اسرائیل صورت می گیرد، تجسم یافته است. نفوذ یهودیان در آمریکا در سه سطح از قدرت سیاسی این کشور قابل دسته بندی است؛ کنگره، افکار عمومی آمریکا و کاخ سفید، افکار عمومی مثبت در آمریکا که خود ساخته و پرداخته رسانه های تحت تاثیر صهیونیسم است، زمینه مساعدی برای فعالیت سازمان های یهودی در این کشور و ایجاد روابط بسیار نزدیک بین آمریکا و رژیم صهیونیستی به وجود آورده است. تردیدی نیست که نظر منفی مردم آمریکا می توانست بسیاری از معادلات لابی یهودی را برهم زند. گرایش افکار عمومی در آمریکا به رژیم صهیونیستی خود از عوامل مهم سوق دادن کنگره در تخصیص بودجه و اعطای کمک اقتصادی و نظامی سه میلیارد دلاری آمریکا به اسرائیل از اواخر دهه 1970 م می باشد. نفوذ بر انتصاب دولتی یکی دیگر از اهرم های قدرت یهودیان در آمریکاست. به طور کلی، شرایط تحول اجتماعی و اقتصادی آمریکا در قرن 19 به جذب و قبول یهودیان کمک کرده است. به وجود آمدن ملت آمریکا از ترکیب مهاجران کشورهای مختلف با روندی سریع صورت گرفت و پس از استقلال یهودیان نیز مانند دیگر اتباع از حقوقی مساوی برخوردار شدند و به مرور زمان با تشکیل دادن تشکل ها و سازمان ها و گروه های فشار توانستند در ساختارهای مختلف سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی آمریکا نفوذ چشمگیری پیدا نمایند. به این دلایل به نظر بسیاری از ساکنین مناطق یهودی نشین اروپا وحتی خود آمریکا، ایالات متحده همان «سرزمین موعود» وعده داده شده در آموزه های اعتقادی یهود (البته تحریف شده) می باشد.