این امویان چه خوب خود را هر روز بیش از پیش رسوا می‌کنند؛

 روز ولادت حضرت زهرا(س) و روز زن را فراموش و 8 مارس را به تقلید از غربی‌ها و فمینیست‌ها بعنوان روز زن می‌گیرند.

مگر نه این است که هر بزرگداشتی پشتوانه و تاریخچه‌ای دارد؛
مگر نه این است که ما با نامگذاری روزها و ایام به دنبال یادکردن از بزرگی هستیم .
در نامگذاری روز زن چه هدفی بالاتر از اینکه می‌خواهیم دخت نبی اکرم(ص) را الگوی زنان عالم قرار دهیم.

اکنون آیا با قبول روز زن در تاریخ 8 مارس که روز اعتراض کارگران زن کارخانه نساجی در نیویورک بوده است، می‌خواهید این روز را جایگزین روز ولادت حضرت زهرا کنید؟ این کار ساده لوحانه نیست؟
شما که به هیچ چیز اعتقاد ندارید،
نمی‌دانید مردم این کشور مسلمان هستند؟

اهانت کار شما شده ؟
 بعد از اهانت به فرزند زهرا(س) این بار به خود حضرت زهرا(س) اهانت کردید و نه تنها به ایشان که به آیات قرآن هم اهانت کردید و آیات مربوط به طلاق و دیه را که جزء آیات صریح قرآن است را واپسگرایانه و دارای تبعیض خواندید.

شما را شرم باد که مانند کسانی که در اوایل انقلاب قانون قصاص را غیر انسانی خواندید آیات قرآن را ساده لوحانه زیر سئوال بردند و خشم امام امت را برانگیختند، شما هم منتظر خشم رهبر انقلاب و خروش امت غیور باشید که در آن روز شما را جایی نیست و چه بسا مانند بنی صدر ملعون با لباس زنانه فرار کنید. هرچند بعد از 22 بهمن اینکار هم برای شما کار تازه‌ای نیست!

نهم اسفند سال 1381 مصادف با برگزاری دومین انتخابات شوراهای شهر، نکته اساسی در این دوره انتخابات بود که بسیار اعجاب انگیز شد و در واقع سرنوشت ساز در تاریخ گردید که بسیاری از انتخابات بعدی را رقم زد.

انتخابات ریاست جمهوری در سال 76 بسیار بحث انگیز شد و دایره قدرت به نفع جریانی چرخید که از دایره ولایت فقیه و اصول دینی و اسلامی شدن جامعه فاصله داشت و نیروهای ارزشی و انقلابی را متأسف کرد و همین جریان در اسفند سال 78 موفق شد که ابتکار عمل را به دست گیرد و اکثریت مجلس ششم را شکل دهد و همچنین اولین انتخابات شورای شهر را برگزار نماید و اعضای این شورا کاملاً از یک جناح موسوم به دوم خردادی یا مشارکتی ها بودند که مرتب شعار آزادی، جامعه مدنی و غیره را می دادند.

 به عبارتی باید گفت که از دوم خرداد 76 تا اسفند 78 به مدت 2 سال و اندی امور دستگاه های اجرایی در حیطه ریاست جمهوری و امور دستگاه های قانونگذاری اکثریت مجلس ششم را در اختیار گرفتند و روند اداره کشور و سرنوشت جریان نظام بر پایه نظریات این طیف دور می زد و این جریان سیاسی رادیکال افراطی در همین دو سال فتنه هایی را به وجود آورد که در 18 تیرماه سال 78 آثار غم انگیز آن هنوز در دل ها باقی است.

انتخابات نهم اسفند 81 که دومین انتخابات شوراها بود بار دیگر انقلاب اسلامی در حلقه پیروان صمیمی خود قرار گرفت و به جریان های قبلی به صورت قهر آمیز پشت پا زد و نامحرمان و نا اهلان انقلاب که شامل گروه های سیاسی زیاده خواه بودند را از دایره قدرت بیرون راند و در انتخابات دوره هفتم مجلس هم ابتکار عمل را به جریان اصولگرا و وفادار به نظام و انقلاب سپرد و در انتخابات ریاست جمهوری سال 1384 هم ملت به دکتر محموداحمدی نژاد با اکثریت آرا رأی داد و مسیر تحولات را به سمت اهداف اصلی انقلاب اسلامی رقم زد.

نکته اساسی و تاریخی در انتخابات نهم اسفند این بود که اگر جریان های سیاسی خارج از مدار ارزشی از طریق ریاست جمهوری یعنی از بالا خود را به جامعه به نوعی تحمیل کردند، اما در انتخابات نهم اسفند از پایین ترین سطح جامعه بار دیگر نیروهای اصولگرا و ارزشی و وفادار به رهبری و نظام راه ورود پیدا کردند این موفقیت بسیار بزرگی بود که تاریخی شد و به عنوان یک حماسه فراموش نشدنی در تاریخ معاصر خواهد ماند.

جنگ تمام شده بود...

همه آن روز ها می گفتند: شهدای بعد از قطعنامه تفاوتی با شهدای قبل از قطعنامه داشتند. آنان با اما جام زهر نوشیدند و رفتند. گریستند و رفتند. سوختند و رفتند...

18 تیر 78 که یادتان هست. رهبری را انچنان زیر فشار گذاشتند که آنچنان با امام زمان خود درد دل کرد و شهادت را افتخار خود اعلام کرده و از آن روز چفیه را به یاد شهدا و رزمندگان از خود جدا نکرد

خرداد 88 شد. عده‏ای که در انتخابات ناکام ماندند شروع به ایجاد تفرقه و درگیری و اغتشاش کردند. همان‏هایی که روزی خود را یار امام می‏دانستند خون به دل رهبری کردند. دوباره رهبری را مجبور کردند فقط با مولایش به درد دل بنشیند.

و امروز در 16 آذر با پاره کردن عکس امام روح الله نشان دادند مشکل‏شان احمدی‏نژاد نیست. مشکلشان انقلاب و اسلام و رهبری ست.

تویی که خود را رزمنده می‏دانی و حافظ خون شهدا؛ این حرکات را نمی‏بینی که همچنان پیرو این جماعت هستی؟