فمینیسم جریانی‌ است خزنده که از متن تفکرات فلسفی و ایدئولوژی غرب برخاست و با طرح ایده‌ها و شعارهای به ظاهر حق مدارانه درباره‌ی زنان، توانست به سرعت در دنیا انتشار یابد و کشورهای اسلامی را نیز فرا بگیرد.

بدین سان یکی از مهم‌ترین حربه‌های دشمن برای دامن زدن به مسائل حقوقی زنان، به ویژه در جوامع اسلامی شد.

استکبار با تبلیغات مسموم و همه جانبه سعی کرد ضمن خشن و غیرمنصفانه نشان دادن چهره اسلام نسبت به مسائل زنان، به شبهه افکنی نسبت به اموزه‌های مترقی اسلامی بپردازد.

جریان فمینیسم یکی از صد کالای بسته بندی شده‌ای است که وارد کشورهای اسلامی شد؛ اما بافت دینی و مذهبی این کشورها اجازه‌ی فعالیت به آن را نداد.

فمینیسم برای بقا و دوام و همچنین تکثیر خود، قالب عوض کرد و در شکل و بسته بندی جدیدی به نام " فمینیسم اسلامی " وارد کشورهای اسلامی شد تا با اسم اسلام، به مبارزه با اسلام بپردازد.

یکی از جریاناتی که « فمینیسم اسلامی » را هدایت می‌کند، حزب مشارکت می‌باشد.

مشارکتی‌ها علنا به فعالیت همه جانبه و مستمر در این زمینه مشغول هستند تا جایی که حزب مشارکت اقدام به نگارش فمینیسم نامه‌ی « منشور زنان حزب مشارکت » کرده است. منشوری که جای جای آن ضدیت با ارزش‌های دینی جامعه‌ی ما دیده می‌شود.

در قسمت بینش‌ها مبنایی این فمینیسم نامه، مشارکتی‌ها، ضمن نادیده گرفتن تفاوت‌های زن و مرد از نظر جسمی و زیست شناختی، منشا نابرابری‌ها را در ساختار نظام‌های اجتماعی می بینند و خواستار تشابه حقوق زن و مرد ( نه تساوی) هستند.

حزب مشارکت همچنین در این منشور به دین و آموزه‌های آن حمله می‌کند و دگرگونی بنیادین را در دین جهت ادعای برابری حقوق، لازم و ضروری می‌داند: « بینش دینی ما نسبت به زنان نیازمند دگرگونی اساسی است»

مشارکتی‌ها همچنین در قسمت جهت گیری‌ها و تجویزهای فمینیسم نامه‌شان در کنار حمله به فقه اسلامی، دگرگونی، نادیده گرفتن و مخالفت با احکام بدیهی اسلام را توصیه می‌کنند: « در مواردی که نابرابری حقوق میان زن و مرد با بهره‌گیری از احکام فقه سنتی توجیه می‌شود، در بلند مدت وظیفه فقهای نواندیش و روشنفکر دینی است که با اجتهاد پویا در فروع و اجتهاد در مبانی، امکان این سوء استفاده را بردارند.»

آنان همچنین قرائت حقوق بشر غربی در مورد زنان را برتر از قرائت اسلامی می‌دانند و قرائت اسلامی را تفسیرهای تنگ نظرانه و زن ستیزانه تلقی می‌نمایند.

(آسیب شناسی حزب مشارکت)

صبح ها که از خواب بیدار می شوید، دستگاه عیب سنج و ایرادگیر وجودتان را از کار بیندازید، قول می دهم خورشید درخشان تر ، پرنده ها خوش آوازتر، مردم مهربان تر و حتی کسب و کارتان پر برکت تر خواهد شد.

در معادلات زندگی هیچ گاه از علامت منفی استفاده نکنید، به خاطر داشته باشید که تفکر منفی از آن چنان قدرتی برخوردار است که می تواند با قرار گرفتن در پشت یک معادله بزرگ زندگی، همه علامت های مثبت آن را تغییر داده و مانند خود منفی بسازد.

 هیچ گاه در گره زدن طناب پاره شده دوستی تعلل به خرج ندهید، گاهی اوقات غرور بی جا موجب می شود که حتی همسران خوب توجهی به گسستگی ریسمان بین خود ننمایند.

مطمئن باشید گره زدن به خاطر کمتر نمودن طول طناب، نزدیکی را بیشتر می کند. آنتن های ذهنتان را تنها به سوی ایستگاه هایی تنظیم کنید که شبانه روز امواج مثبت پخش می کنند، کاری کنید که کارکنان ایستگاه های منفی از شدت بیکاری اخراج شوند.

دلتان را تبدیل به اقیانوسی آرام کنید نه یک مرداب ناچیز. فکر نمی کنید حتی تصور اقیانوس هم احساسی از عظمت و پهناوری را در دل ایجادکند؟ آنها که دل هایشان مرداب است با کوچک ترین حادثه ای به تلاطم می افتد.

اخیرا موضع گیری بعضی اصلاح طلبان از حد تعادل خارج شده و ظاهرا نمی‌دانند چگونه باید سخن بگویند.

شیخ مهدی کروبی که سخنانش همواره نقل مجالس خنده اصولگرا و اصلاح طلب بوده است، در سخنان خود اشاره به شاگردی سید احمد خاتمی در کلاس درس منتظری نموده است و این موضوع را به سید احمد خاتمی یادآوری کرده که آقا شما بودید که کلاس درس ایشان رشد کرده‌اید.

در اینجا لازم است به جناب آقای کروبی عرض کرد که اگر سید احمد خاتمی در کلاس درس منتظری بوده است که باید برای امثال شما خوشحال کننده باشد؛ پس چرا اینگونه آشفته شده‌اید!؟ مگر شما منتظری را همچنان بعنوان یکی از سران جریان سیاسی خود نمی‌دانید؟

جناب آقای کروبی! سید احمد خاتمی این موضوع را بصورت شفاف بیان کرد و مشخص شد قضیه به چه نحوی بوده است اما شما تکلیف خود را مشخص کنید. شما منتظری را قبول دارید یا نه؟ آیا حضور در محضر ایشان مورد تایید شما هست یا نه؟ دم خروس یا قسم حضرت عباس؟ کدامیک؟

شیخ مهدی! بهتر نیست بجای اینکه رکورد موضع گیری در روزهای گذشته را از آن خود کنید کمی بر روی سخنان خود فکر کنید؟ بهتر نیست قبل از طرح موضوعاتی همچون شکنجه‌ در زندان‌ها، موضوع را کاملا بررسی نمایید و بعد اظهار نظر نمایید که مجبور نشوید اینگونه عقب نشینی کنید؟

اگرچه این موضع گیری‌ها تازه نیست و قبلا این از نمونه‌ها دیده‌ایم. همان‌هایی که رادیو اسرائیل بعنوان مبلغ آن‌ها شده بود و آنان نیز هیچ اعتراض و اعلام برائتی نمی‌کردند که آی مردم اگر رادیو اسرائیل از ما حمایت می‌کند برای بد نام کردن ماست، از موضع گیری‌های رحیم مشایی در مورد اسرائیل غضبناک می‌شدند.

همین آقایانی که آن موقع به غیرت دینی و ملی‌شان برنمی‌خورد که رادیو اسرائیل از آن‌ها تعریف می‌کند، موقع انتشار سخنان مشایی در مورد رژیم صهیونیستی صدایشان در می‌آمد و اعتراض می‌کردند.

حضرات اصلاح طلب که البته اکنون در تیم ضدانقلاب توپ می‌زنند بهتر است تیم مشورتی کنار دستشان باشد که  این چنین موضع گیری‏هایی مضحک نکنند.

زمانی که این شایعه را شنیدم در کنارش می‌دیدم افرادی را که مشغول آماده کردن خود برای کوچ از اوقاف به وزارت اطلاعات هستند آن هم برای تصدی پست‌هایی همچون معاونت‌های وزارت اطلاعات که بسیار حساس می‌باشند و احتیاج به تخصص دارند.

هرچند وزارت خانه‌ها بیش از هرچیزی احتیاج به مدیریت قوی و موفق دارند اما باید به این نکته نیز توجه داشت وزارت خانه‌ای همچون اطلاعات احتیاج به یک مدیر اطلاعاتی دارد که شم اطلاعاتی داشته باشد و به مسائل دقیق و با دید اطلاعاتی و امنیتی بنگرد.

محمود احمدی‌نژاد بعنوان رئیس جمهور اسلامی ایران با پشتوانه رای بیست و چهارمیلیونی و تیم مشاوره‌ای ایشان حق دارند هر کسی را که فکر می‌کنند برای تصدی وزارت‌خانه مناسب است، انتخاب کنند اما باید بدانند عملکرد این چهار سال مانند دوره گذشته نیست و قدری باید حرکات و رفتار دولت را با دقت بیشتری کنترل نمایند.

بعنوان کسی که به ایشان رای دادم، انتظار دارم ایشان در این دوره با درایتی بیش از دوره قبل عمل نمایند و همچون خاری بر چشم دشمنان باقی بمانند. انتظار دارم عملکرد احمدی‏نژاد نشان دهد دولت برآمده از رای مردم که وابسته به هیچ حزب و گروهی نیست بهتر می‏تواند مسائل و مشکلات مردم در درک کند و کشور را به شیوه صحیح مدیریت و اداره کند.

با تمامی این صحبت‌ها امیدوارم در صورتی‌که حجه الاسلام مصلحی رای اعتماد از مجلس بگیرد که قاعدتا خواهد گرفت عملکرد و کارنامه خوبی در پایان کار خود داشته باشد.

سری اول صد و پانزده شهید آوردند، مصطفی نبود

فردا صبح بیست و پنج شهید دیگر آوردند، مصطفی نبود

بعد از آن بارها و بارها رفتند، تپه‌های برهانی را قدم به قدم گشتند، مصطفی نبود که نبود ...