کم کم حاجیان از سفر حج باز می‌گردند. این در حالی‌ست که از مدتی قبل بسیاری از حجاج، با چاپ کارت‌های دعوت، اقوام و نزدیکان خود را دعوت نموده که هم دیداری تازه شود و هم مشاهدات حج امسال را بیان کنند.
اما با وجود آن‌که این دید و بازدید‌ها و ضیافت‌های حاشیه‌ای حج، امری مطلوب و پسندیده و مورد تاکید بزرگان دین قرار دارد، لیکن آلوده شدن برخی از آن‌ها به تشریفات و تجمل و هزینه‌های چند میلیونی و چشم و هم چشمی و ...، از جمله آفاتی است که به چشم می‌خورد.
در سال گذشته حاجیانی بودند که چند ده میلیون  برای ولیمه بعد از حج هزینه کردند و بعد از شام نیز حاج آقا و حاج خانم سوار بر ماشین گل زده راهی منزل شدند.
امسال نیز از با مشاهده کارت‌ دعوت‏های توزیع شده و مکان‏های رزرو شده توسط حاجیان پیداست که نه تنها وقایع سال قبل در حال تکرار است بلکه نمادهای جدیدی از تجمل و ریخت و پاش به چشم خواهد خورد.
قباحت و زشتی پدیده‌ی تجمل در رفت و آمدهای برخی حاجیان وقتی بیشتر می‌شود که با نگاهی به وضعیت کنونی بسیاری از محرومان، عمق درد و رنج آنان و ناتوانیشان از تهیه نان شب و بدیهیات زندگی، نمایان می‌گردد.
آیا فریضه بزرگ و مقدس حج، جز میثاقی دوباره با خداوند در راستای ادای دیون و وظایف شرعی و بندگی مخلصانه است؟ آیا حج، معنایی جز یکی شدن با دیگر بندگان و سادگی دارد؟
یادمان باشد که ما پیرو مکتبی هستیم که بسیاری از معارف و متون نورانی‌اش بر رعایت حال مردم و اجتناب از اسراف و ریخت و پاش و تجمل تاکید شده است.
به یاد داشته باشیم که همه ما در مقابل مشاهده پدیده شوم تجمل گرایی، وظیفه نهی از منکر داریم. چه زبانی و چه با رفتار و حتی عدم حضور در چنین مجالس پرخرجی. امروز وظیفه داریم خفتگان را به لطف الهی برای دیدن تنگی معشیت مردم در اطرافشان بیدار کنیم.

         
                        «شهادت خلعت ذی‏قیمتی ست که خدای متعال بر تن خاصان می‏پوشاند.»
                                                                                              مقام معظم رهبری

-- احمد احمد احمد حسین
-- بگوشم حسین جان
-- احمد جان همه تو بهشت منتظر شما هستن
-- حسین جان من با چند تا از پرستوها پرواز کردیم و داریم به شما می رسیم. تمام

و این چنین بود که شهید احمد کاظمی همراه با دیگر یاران عاشق خود در روز عرفه به سمت معبود و به دیدار رفیقان قدیم همچون شهید حسین خرازی و شهید مهدی باکری شتافت.

پی نوشت:
1- انشاالله دعای عرفه را کنار مزار مطهر شهیدان کاظمی، شاهمرادی و یزدانی خواهم خواند
2- در دعای عرفه ما را هم یاد کنید.

چندین سال قبل در چنین روزی عده‌ای دانشجوی آگاه و عدالت‌خواه برای حفظ و پاسداری از آزادگی خود، جان خویش را فدا کردند تا الگویی برای جامعه باشند.
از آن روز سال‌ها می‏گذرد و هرسال همایشی در دانشگاه‌ها راه می‌اندازند و به اصطلاح روز دانشجو را گرامی می‌دارند بدون اینکه کوچکترین توجهی به اهداف دانشجویان شهید 16 آذر داشته باشند. بدون اینکه کوچکترین تصوری از صدای مسلسل گارد شاهنشاهی در گوششان طنین انداز شود.

شرط اصلی در تضمین امروز و فردای دانشجو میزان برخورداری او از معنویات است. فارغ التحصیل دانشگاه ما باید نسبت به کشور و میهن خود وفادار و متعهد باشد. با رافت و عطوفت با انسان ها برخورد کند و تنها در اندیشه پر کردن جیب خود نباشد و برای رسیدن به این هدف، انس با خدا و چشیدن لذات ذکر و دعا و تضرع اجتناب ناپذیر است و این هدیه بزرگ را تشکل ها و انجمن های اسلامی باید به دانشجویان تقدیم کنند

 « خصوصیت بالقوه دانشجویان در این است که با تحرک گرایش، استنباط و فهم خود فضا را تغییر می دهند.»

هر روز شاهد فجایع رژیم صهیونیستی در فلسطین هستیم و این بار مردم مظلوم غزه هدف این حملات وحشیانه رژیم غاصب قرار گرفته‌اند. مردمی که تنها جرم‌شان زندگی در سرزمین مادری‏شان است. مردمی که تنها جرم‌شان دفاع از آب و خاک و ناموس‌شان است. مردمی که تنها جرم‌شان ایستادگی در برابر ستمکاران و زورگویان و اشغالگران است.

اما ظاهرا رؤسای دول اسلامی علاقه‏ای برای توجه به این اخبار ندارند. کسی نمی‌خواهد نیم نگاهی هم به حق و حقوق ملت مظلوم غزه بیاندازد گویی که مردم غزه از حقوق بشر بهره‌ای نمی‌برند و انسان نیستند. انگار که اعراب هم همچنان در خوای خرگوشی به سر می‌برند. اعراب بدانند که باید متحد شوند و تنها با این راه است که اسراییل نمی‌تواند اینگونه در قلب خاورمیانه اینگونه رجز خوانی کند و هر روز بر گستاخی خود بیفزاید و طرح ایجاد اسرائیل بزرگ را در سر بپروراند.اما متاسفانه در این شرایط اعراب به تنها چیزی که فکر نمی‌کنند اتحاد است. که البته تعجبی هم ندارد. با پول آمریکا که نمی‌توان مقابل اسراییل ایستاد.

به راستی چه باید کرد؟ چرا این روزها کسی شعار " اسرائیل باید از صفحه روزگار محو گردد" را زمزمه نمی‌کند. چرا مسئولین شعارهای امام روح‌الله را فراموش کرده‌اند؟ مگر قرار نبود این انقلاب نقطه آغازینی برای آزادی ملت‌های مظلوم باشد؟ آیا دیگر کسی از مسئولین به فکر آزادی قدس نیست؟ آقایان تا کجا قصد تساهل و تسامح دارید؟ چرا مدعیان حقوق بشر لب از لب باز نمی‌کنند و حتی زبانی هم این مسئله را محکوم نمی‌کنند؟ پس مدعیان انسان دوستی کجا هستند؟ سازمان‏های انسان دوستانه مشغول چه کاری هستند؟

اعراب باید بدانند که تا متحد نشوند و قدرت طلبی و خود خواهی زمامدارانشان را مهار نکنند هیچ‌گاه نخواهند توانست بر استعمار شرق و غرب به ویژه اسرائیل عامل اپریالیسم غرب پیروز شوند و این بلای بزرگ را از سر خود برطرف گردانند.

مدتی بود که مطلع شده‌ بودم قرار است همایشی بصورت تخصصی در خصوص عملیات طریق‌القدس و شهید حسن باقری برگزار شود. بالاخره این روز فرارسید و به همراه محمدحسن راهی سفر شدیم و با کمی تاخیر به محل همایش فتح الفتوح که به همت موسسه شهید باقری برگزار شده بود، رسیدیم.

در ابتدای کار تصاویر صحنه‌های رزم در جبهه‌ها و توجیه عملیات طریق‌القدس توسط شهید باقری برای فرماندهان تیپ‌ها پخش شد و بعد از آن نیز مصاحبه‌های سردار رشید و محسن رضایی در پیرامون توضیح عملیات طریق‌القدس به نمایش گذاشته شد.

بعد از آن محسن رضایی که بعنوان سخنران به همایش دعوت شده بود شروع به سخنرانی کرد. صحبت‌های جدیدی پیرامون عملیات‌ها و شهید باقری مطرح کرد. نوع نگاه محسن رضایی به عملیات و شهید حسن باقری در این همایش کمی تغییر کرده بود و این هم شاید بخاطر این است که قصد دارد ناگفته‌های جنگ را منتشر کند. در هر صورت به دور از مسایل سیاسی خیلی خوب سخنرانی کرد.

پس از صحبت‌های محسن رضایی، پرسش و پاسخ کوتاهی انجام شد و در همین پرسش و پاسخ‌ها بود که محسن رضایی رسما اعلام کرد قصد انتشار ناگفته‌های جنگ را دارد و این کار را نیز شروع کرده است.

بعد از پرسش و پاسخ پایان همایش اعلام شد. ناگفته نماند که در این همایش مادر شهید حسن باقری نیز حضور داشتند و همین حضور باعث اعتبار بخشیدن به همایش و دلگرمی دست اندر کاران این نشست شده بود.

در راه خروج از سالن نویسنده وبلاگ یعسوب که یکی از برگزارکنندگان این نشست تخصصی بود را دیدیم که البته دو کتاب نیز به ما هدیه دادند.

خیلی دوست داشتم با مادر شهید صحبت کنم ولی نشد و مانند خیلی دوست داشتن‌های دیگر بی‏نتیجه ماند.

نکته‌ای که در این نشست تخصصی قابل توجه بود، صادقانه و با اخلاص کار کردن برگزارکنندگان بود. عده‌ای جوان گرد هم جمع شده بودند و با شور و هیجانی غیر قابل وصف فعالیت می‌کردند. البته از قبل در جریان برخی فعالیت‌های این موسسه بودم ولی تصور نمی‌کردم چنین بتوانند انرژی بگذارند. البته وقتی کاری برای شهید انجام شود، خود شهید نیز یاری می‌کند و این جوانان نیز کاملا مشخص بود که از جایی دیگر هدایت می‏شوند که با این عشق و علاقه مشغول فعالیت هستند.

البته همایش بدون نقصی نبود و طبیعی‌ست که هر کاری با کم و کاستی‌های روبرو شود ولی الحمدالله خیلی خوب برگزار شد بود. انشاالله که بتوانند در قدم‌های آینده نیز صفحه‌های دیگری از دفتر سال‌های دفاع مقدس را باز کنند.

پی نوشت:

1-لازم بود که از یعسوب بخاطر دعوت برای همایش و از محمدحسن بخاطر همراهی در سفر تشکر کنم.

2- بعد از همایش نیز در قم خدمت برادران حامد(رسپنا)، مهدی(رند)، علی مجاهد ، حسن اجرایی و آقای فضل‏الله‏نژاد رسیدیم و یکی دوساعتی نیز مهمان این عزیزان بودیم.