خدمت امام رسیدیم و از امام تقاضا کردیم در یکی از ایام عید با مردم دیداری داشته باشند.
اما امام نپذیرفتند.
چند روز بعد از عید امام به خاطر ناراحتی قلبی در بیمارستان بستری شدند.
وقتی به عیادتشان رفتم،
گفتم: «چقدر خوب شد ملاقات با مردم را قبول نکردید چون با توجه به بیماریتان انعکاس خوبی نداشت»
امام فرمودند:
« آنطوری که من فهمیدم تا حالا مثل اینکه یک دست غیبی ما را در کارها هدایت می کند»
و من این جمله امام را عینا یادداشت کردم.

 به نقل از مقام معظم رهیری

برای شناسایی رفته بود که زخمی.آوردنش عقب. زخمش عمیق بود. هلی‏کوپتر هم برای انتقال مجروحین آماده بود. مجروح‏ها را یکی یکی سوار میکردن ولی به این بنده خدا محل نمیذاشتند. هر کسی از کنارش رد میشد چپ‏چپ نگاهش میکرد و چیزی زیر لب میگفت. فرمانده گردان از کنارش رد شد. شناختش. چندتا از بچه‏ها را صدا زد و گفت: اینم سوار کنید از بچه‏های اطلاعات‏عملیات خودمونه فقط لباسش را با لباس عراقیا عوض کرده.

چی شد که سال 84 به احمدی‏نژاد رأی دادیم؟ این بابا که نه قیافه ای شبیه گلزار داره و نه قضیه غدیر را منکر شده و نه برای دختری که شب تنها می خواست بره خونه اشک ریخته بود. نه جیبش به بیت المال وصل بود و نه خودش پول داشت خرج تبلیغات کنه. پس چرا ما به اون رأی دادیم؟ مایی که تا دیروز به ظاهر بینی عادت داشتیم. به کف و سوت زدن و لودگی عادت کرده بودیم. مجالس گناه برمون طعم دیگه ای پیدا کرده بود.

پس چه دلیلی وجود داشت که رأی به احمدی‏نژاد دادیم.

بعد از چندین و چند سال دوباره شعارهای امام خمینی و رهبر عزیزمون را از زبان دولتی ها شنیدیم. دوباره شنیدیم که اسرائیل باید از صفحه روزگار محو شود. دوباره شنیدیم. دوباره همان شعارهایی را شنیدیم که بخاطر آنها انقلابی اسلامی اتفاق افتاده بود. دوباره احساس کردیم در جهان اقتدار خاصی پیدا کردیم. احساس کردیم این حرفها را از زبان کسی میشنویم که از جنس خودمونه. و این شد که به احمدی‏نژاد رأی دادیم.

ولی عده ای از این انتخاب ما خوششون نیومد. دیدیند اگه دیر بجنبن دوباره مردم قدرت میگیرن. دوباره مردم وضع معیشتی درستی پیدا می کنن. برای همین محفل های شبانه را راه انداختند تا فکری به حال این موضوع کنند. توی جلسات تقسیم وظایف انجام گرفت. یکی مسئول شد بازار میوه را دست بگیره. یکی دیگه قرار شد علیه سیاست های خارجی دولت توی کشورها تبلیغ کنه. عده ای هم قرار شد بعنوان نفوذی وارد کابینه بشن. و سرنجام پروژه زمین زدن احمدی‏نژاد کلید خورد.

غیر از این خائنین عده ای هم که با احمدی نژاد پیمان بسته بودند ولی وقتی وارد کار شدند دیدند مرد این کار نیستند. برای همین کنار کشیدند. خوب با این اوضاع و احوال احمدی‏نژاد اگه همه پست ها را هم به الهام میداد کار عجیبی انجام نداده بود.

سنگ اندازی و تبلیغات مخالفان احمدی نژاد به جایی رسید که دیگه کم بود بلایای طبیعی را هم تقصیر دولت بدونن. البته مشکلات اقتصادی زیادی هست ولی آیا همش تقصیر دولته؟ یا تقصیر اونایی که ثروتشون از دولت خدمتگزار بیشتره؟ احمدی نژاد هم مثل حضرت امام و آقا سید علی  معتقده برای رسیدن به کمال و پیشرفت کردن باید سختی کشید ولی ما یا نمیفهمیم یا خودمون را زدیم به در نفهمی!

و اما کلام آخر؛

چیزی به پایان عمر دولت نهم نمونده. اگه دیر بجنبیم کشور دوباره بر میگرده به باتلاق قبل 84 . پس همه با هم منفعل نمونیم و روی عملکرد خوب دولت نهم مانور بدیم.

اول از همه ایام شهادت مادرمون حضرت زهرا (س) را به همه شیعیان تسلیت و تعزیت عرض میکنم.

ان شاء الله بتونیم فرزندان خوبی برای مادرمون باشیم.

این روزها بدجوری بازار زیر سئوال بردن مسئولین بین وبلاگ ها داغ شده. متاسفانه وبلاگ نویسان محترم دیگه به این موضوع فکر نمی کنن که این فردی که دارن در موردش مطلب مینویسن یه زمانی برای خودش یلی بوده و الان هم از جاده منحرف نشده فقط یه کمی اختلاف سلیقه وجود داره. حالا این قضیه دلیل نمیشه ایثار و فداکاری هاش را نا دیده بگیریم. طرف توی جبهه کلی رشادت و شجاعت از خودش نشون داده ولی چون الان یه سوتی داده دیگه ول کنش نیستن. یا فلان روحانی در زمان انقلاب و در دوران دفاع مقدس و در زمان های بعد از اون همیشه نسبت به ارزش های انقلاب اسلامی وفادار بوده ولی حالا به خاطر بعضی سیاست های غلط دانشگاه آزاد دارن کل زندگیش میبرنش زیر سئوال.

البته اینم بگم که بعضیا هم مثل شیخ ساده لوح بودن که بعد از انقلاب حاضر به قبول اشتباهات خودشون نبودن و در نهایت مقابل انقلاب و دستاوردهای اون ایستادن. اون وقت ما نباید بین این دو دسته فرق بگذاریم؟

در کل بگم که تفرقه اندازی سیاست دشمن ماست و ما نباید خودمون با این سیاست جلو بریم و باید برای مقابله با این سیاست گوش به فرمان آقا سید علی باشیم و قدم پشت قدم های ایشون برداریم و سعی نکنیم جلوتر حرکت کنیم چرا که ممکنه راه را اشتباه بریم.